Yaş ilerledikçe görme sorunlarıyla birlikte gözlüklü yaşam da hayatımızın bir parçası oluyor. Ama ben bu parçalardan hiç hoşlanmadım. Sabah kalk önce uzak gözlüğünü ara, bul, tak. Sonra telefonuna bakmak için yakın gözlüğünü ara, bul...yemek pişirirken, yüzüne sürdüğün nemlendiriciden, vesaireden gözlüklerin hep kirlensin onları temizlemekle uğraş, dışarıya çıkarken numaralı güneş gözlüğünü unutma, yakını unutma, uzağı unutma. Dışarıda da sürekli gözlük değiştirmekten başın dönsün...Doktorum pek lens takmaktan yana olmasa da sonunda dayanamadı, peki takalım dedi; ama çok akıllısını takmayalım yarım akıllısını takalım dedi. Niye ki? Doktordur vardır bir bildiği...Görüş yarım akıllılarda daha iyi oluyormuş. Hayatta da, çok akıllılar çok mutlu olamaz ya, sanırım öyle bir şey...
Önce sol gözümden ameliyat oldum, sonra sağ gözümden; başladı mı oksipital lobumla aramda çekişmeler. Bir göz ameliyatlı, diğeri yakın 3 uzak 2 numara... zavallı oksipital lobum. Gözler gözlüksüz görmez, ameliyatlı, habire o görüntüler lobuma gidiyor ama orada işlenip de bana iyi veriler gelemiyor, uğraşıyor uğraşıyor olmuyor. Ben habire birini kapatıp diğeriyle arasındaki farkı bulmaya çalışıyorum, beynim iyice karışıyor. Biri biraz iyileştim derken hop diğer göz ameliyata giriyor. Zavallı oksipital lobum, zavallı beynim. Sakinleşmek için meditasyon yapayım diyorum, hemen bayılırcasına uykuya dalıyorum; beynim, yeter daha fazla beni zorlama diyor. Ben gözlerinle uğraşıyorum sen beni sakinleştirmeye çalışıyorsun, bir rahat bırak beni diyor...
Dün, miradordan Beydağları'nda güneşin batışını seyrettim; o da ne bir gözüm bütün dağlara gri kontür çekti, diğeri çekmedi. Halbuki 3 gün önce yağan yağmurdan sonra kış ağaçlarının çıplak dallarına bakarken empresyonizm etkisini hissetmiştim. Anlayacağınız oksipital lobumun fazla mesaisi zor bir şeymiş.
Bey Dağları’nda akşam güneşi deneyiminden sonra Antalya Devlet Senfoni Orkestrası'nın cuma konserine gittik. Chopin'in 2 nolu piyano konçertosunu dünyada en iyi çalanlardan Lara Melda Ömeroğlu'nun solist olarak çaldığı konseri izledik. 15 gündür ilk kez beynimden güzel veriler geldi, bu kez talamusum devreye girdi, gözlerimle kaç gündür devam eden mücadelemi, kulaklarımla hissettiğim müzikle harmanladı, limbik sistemim mutluluğumu destekledi ve günlerden sonra kendimi çok iyi hissettim . Artık görüşüm de yavaş yavaş iyileşir . Müzik ruhun gıdasıdır. Beynimle aramdaki çekişmenin de ilacıdır ...
Semra Demirağ