Güle oynaya meşk etmek, gülmek gülümsemek, mutluluğu aradığımız bu alemde, Adell ailesinin Su Müzesi’ndeki izahatlarıyla gülmenin 32 dişimizi göstermekten ibaret olmadığına anladık.
Güle güle gitmeye meylettiğimiz bu zahiri yolda, biz kulların rahmete saygı göstergesi, her damlasında farklı izler taşıyan bereketin, ziyan olmaması ve gökten inene hürmet babında Rabbin bahşettiği ilim ile onu öylesine farklı formatlarda sahiplenmişiz ki, Güline gider iken başucumuzdan eksik etmediğimiz, tastaki damlasından şifa beklediğimiz, sağlığın ve saflığın sembolü, Yaradanın hikmetli suretlerinden Ab-ı hayatla tanışma fırsatım oldu.
Toprak ile şekillensek de katı ve toz formatındaki fani harcımıza, kimlik kazandıran bu damlacıklar olsa gerek.
Bilimsel araştırmalarda her damlacığın kendi izinin olduğu keşfedildi.
Bu durumda damlacıkların yoğurduğu toprak içinde bu izlere rastlamak tesadüf olmasa gerek.
Rab’dan gelen bu izler toprakta buluşuyor sonrasında rabbimizin Hicr süresi 29. ayette yazdığı gibi, “Onun şeklini tamamladığım ve ona ruhumdan üflediğim vakit siz de hemen onun için secdeye kapanın.”
Su ile yoğrulan toprak Allah’ın nefesiyle şeklini tamamlar iken birbirinden farklı damlacıkların üzerindeki kimliklerde parmak izlerimizi oluşturuyor.
Taki tecelli edilen güne kadar,
Kemik toprakla harman olur.
İzler ise önce toprakta sonra da semada yerini alıyor.
Taki, yaratandan gelen izler gökyüzüne yükselip, Sur’un üflenileceği, ardından bedene kavuşacağı güne kadar,
Aziz kalın.
Mete Önder