Evvel zaman kalbur saman, develer tellal, pireler berber iken...
Uzak diyarlarda zengin bir tüccar yaşarmış.
Birbirinden de akıllı üç oğlu varmış. Ömrünün sonuna yaklaşan tüccar, işlerinin başına hangi oğlunun geçeceğine karar vermek ister. Onlara bir görev verir:
“Limanımızda demirlemiş olan büyük bir gemi var. Şimdi gidin, o gemiyi dikkatlice inceleyin ve döndüğünüzde bana o gemi hakkında ne gördüğünüzü ne öğrendiğinizi anlatın.”
Oğullar babalarının sözünü dinleyerek limana giderler. Gemiyi baştan aşağı gezerler, her detayına dikkat etmeye çalışırlar. Ve babalarının karşısına çıkarlar.
“Anlatın bakalım neler öğrendiniz?”
Büyük abi başlar anlatmaya;
“Baba, o gemi oldukça eskiydi. Gövdesi yıpranmış tahtalardan yapılmıştı ve birçok yerinde çatlaklar vardı. Yelkenleri de eskimiş ve yırtıktı. Anlaşılan uzun zamandır bakımı yapılmamış.”
Ortanca oğul söze karışır;
“Benim gördüğüm ise farklı baba. Gemi büyük ve heybetliydi. Birçok direği vardı ve halatları sağlam görünüyordu. İçinde de pek çok yük sandığı vardı, anlaşılan uzak diyarlara mal götürüp getirecek.”
En küçük oğul da konuşur;
“Bence ikiniz de haklısınız. Baba gemi gerçekten de eski ve bakıma muhtaç görünüyordu. Ama aynı zamanda çok da büyüktü ve potansiyeli olan bir gemiydi. Eğer tamir edilirse ve iyi bakılırsa, çok iş yapabilir.”
Tüccar, oğullarını dikkatle dinler. Sonra gülümseyerek şöyle der;
“Sevgili oğullarım, her biriniz geminin farklı bir yönünü görmüşsünüz. İlk oğlum geminin mevcut durumundaki eksiklikleri fark etmiş. İkinci oğlum ise geminin potansiyelini ve büyüklüğünü görmüş. En küçük oğlum ise hem mevcut durumu hem de gelecekteki potansiyeli bir arada değerlendirebilmiş.”
Biraz düşündükten sonra tüccar kararını açıklar: “Benim işlerimin başına, her duruma farklı açılardan bakabilen ve hem sorunları hem de fırsatları görebilen en küçük oğlum geçecek.”
Böylece, tüccarın en küçük oğlu, babasının işlerinin başına geçer ve zekası ve geniş bakış açısıyla işleri başarıyla yönetir. Diğer iki oğlu da ona destek olurlar ve hep birlikte işleri daha da büyütürler.
Rüyalarımızı hikâyelerin ve masalların süslediği yıllarda Rahmetli babaannemden dinlemiştim.
O yaşlarda gerçekliğine inanmamıştım.
Gün gelip, yaş almaya gözlemlemeye başladıktan sonra bu deneyimi yaşamak oldukça ilginçti.
Bayramın gelmesiyle paylaşmak güzel sloganı ile üç üniversite öğrencisine aynı tutarda harçlık göndermedim.
Hepsinden iban istedim.
“A” sadece iban gönderdi.
“B” iban gönderip teşekkür etti.
“C” ise kabul etmedi, ısrarlarım sonrasında iban gönderdi.
Ve beklemeye başladım. Nasıl tepki vereceklerdi.
Birkaç günün sonunda,
“A” hiç arayıp sormadı. Adeta borcumu ödemiş gibi hissettim.
“B” nin annesi aradı. Oğlundan selam söyledi.
“C” ise arayıp samimi olarak teşekkür etti. Mahcubiyetini iletti.
Çocukluğumda dinlediğim, tüccar ve oğullarının hikâyesindeki üç farklı bakış açısını deneyimlemek oldukça güzeldi.
Bay “C” sanayide çıraklık yapmış. Liseyi şehrin en pahalı okulunda %100 burslu okumuş. Beceri ve beşeri seviyesi yüksek olmasına rağmen ülkenin en köklü ve yüksek puanlı bir üniversitesine sadece peyzaj bölümünü yazmış birisiydi.
Öncesinde oldukça yadırgamıştım, anlam verememiştim.
Yüksek mühendis, Prof. olabilecek bir dâhi neden bu bölümü seçmişti ?
Sonraki sohbetlerimde bu bölümü okumak istemediğini sadece okulda 7 sene kalarak öğrenci kulüplerinde etkin görevler ve sorumluluklar alarak, şirketlerin CEO, genel müdür hatta sahipleri ile tanışmak sonrasında onların deneyimlerinden yola çıkarak bilgi ve becerisini sergilemek istiyordu.
Oyun yazan firmalara odaklanmıştı.
Neden, hedeflediğin bir bölüm üzerine eğitim almadığını, alaylı olarak kendini yetiştirmek istediğini sorduğumda üniversite gerçeğini öylesine güzel ifade etmişti ki,
Bu sektörde özgün, özgür, formatlanmamış kişilerin başarılı olduğunu, dünyada bu işi en iyi yapan kesimin sınıflardan değil, sıradışı ve özverili çalışmayla yol alanların, aranan kişi olduğunu söylüyordu.
Sınırların kalktığı
Sırların sınırı olmadığı
Sıradanlığın benimsendiği
Sığlığın içinde
Sıradışı Samimi Saf yüreklilerin yolu açık olsun ...
Mete Önder