Umut

Umut

Tarihi boyunca büyük acılar yaşamış milletimiz 6 Şubat’ta yine büyük bir acıyla sarsılıyor. Deprem vatan topraklarımızın bir gerçeğiydi ve bu gerçek, bir kez daha bir tokat gibi yüzümüzde patlıyor.

Bölgede büyük acılar yaşandığının elbette farkındayız. İlk şoku atlattıktan sonra çok çabuk harekete geçtiğimizi düşünüyorum. Devlet kurumları, sivil toplum kuruluşları, sıradan vatandaşlar adeta yekvücut hareket ediyor.

Dünyanın hiçbir yerinde böylesine bir dirayet göremezsiniz. Batıyı sarmış olan bencillik rüzgarları çok şükür güzel milletimizi etkilememiş.

Yardımlar oluk oluk akıyor haberlerden takip edebildiğimiz kadarıyla.

Millet olmanın gereğini hep en zor zamanlarda ortaya koymasıyla bildiğimiz milletimiz yine gereğini yaptı, yapıyor, yapmaya da devam edecek.

Elbette giden canları geri getiremeyeceğiz ama yaralı, muhtaç olanlarımızı da darda, yalnız bırakmayacağız.

Allah’ın izniyle çıkarmamız gereken dersleri çıkaracak, onarmamız gereken her şeyi onaracak, daha iyisini yapacağız.

Biz merhametiyle, dirayetiyle ünlü olan bir milletiz ve bunun gereğini yapmaya gücümüz var. Yeter ki birlik olalım, çatlak seslere kulağımızı kapayalım ve umutsuzluğa kapılmayalım.

Umut çok önemli.

Bu yazının yazıldığı saatlerde bile günler geçmesine rağmen hâlâ enkaz altından insanlar sağ çıkarılıyor. Enkaz altından çıkarılan yedi yaşındaki bir yavrumuz arama kurtarma ekibini “selamun aleykum” diye selamlayıp karşılığında yorgun, şaşkın ekipten heyecanla karışık “aleykum selaaaaam!” cevabını alıyor.

Yine küçük bir çocuğumuzu elindeki mavi muhabbet kuşuyla çıkarıyorlar. İkisi de yaşıyor, kuşa plastik şişe kapağıyla su içirmelerini izliyoruz ekrandan.

Kendisine su ikram edilen bir minik kızımız “yok ben daha muayene olmadım” diyerek, ağlarken gülümsetiyor bizi…

Moloz yığının arasından çıkarılırken yaşadığı şokla kendisini kurtaranlara “Nooluyo ya? Nooluyo?” diye soran başka bir minik yavrumuzu kucağında taşıyan görevlimizin “Hiiiiç bi şey olmuyo” cevabını duyuyoruz. Yine rahatlamayla, huzurla, umutla doluyor içimiz.

Kısacası, iyi ki umut hep var, olmasa ne yapardık?