Her mevsim güzelliklerle doludur kuşkusuz. Ama ‘mevsimler’ denen döngüde en heyecanlısı ilkbahardır kanımca. Ben pek severim. Diğer mevsimlerden hep farklı bir yeri olmuştur bende. Farsça bahār بهار “ilkbahar” sözcüğünden alıntıymış. Eski Farsçada aynı anlama gelen vāhara sözcüğünden evrilmiş. Baharların ilki…
Birbirine ve diğer canlılara yapmadığı kötülük kalmayan insanoğluna her şeye rağmen gülümser ilkbahar.
Kocaman, rengarenk bir gülümseyiş…
Bir rahatlayış…
Bir nefes alış…
Halinden en memnunu odur.
Ne soğuk ne sıcak.
Rahatlamış, nefes almış mevsim.
Gerçi bu nefes alış biraz yorgun, biraz şaşkın, ama şahane.
Yeşille başlıyor önce, sonra bütün renklerini sergiliyor sırayla…
Kırmızılar, sarılar, pembeler, morlar…
Ne kadar cüretkâr bir uyandırılış, bir silkinme…
Belki de Allah’ın bize bahşettiği bir mola ilkbahar ya da bir mesaj.
Her şeyi canlandırabilirim mesajı bu…
Bir hatırlatma döngüsü…
Beşerin de çoğunlukla farkında olmadan bu mesaja cevap verişi harika değil midir?
Dışarı çıkar, o da temizlenmek, yenilenmek ister.
Özlemiştir deniz kenarını, kırları, çiçekleri, renkleri…
Hani şu şarkıdaki gibi her bahar aşık olunmaz belki de rüzgar olunur, yağmur olunur işte. Çünkü bu pastel mevsim bir yaşama mevsimi. Renkleri, güzelliği, kokularıyla küçük bir delilikler mevsimi.
Biraz dikkatli bakarsanız yazdan bile sıcak.
İçinizi de ısıtabilen bir sıcaklık…
İlkbahar hoş ve cömert bir misafirdir.
Size hediyeleriyle gelir. İğde kokusudur, hanımeli kokusudur. Etkileyicidir, hayranlık vericidir.
Hiçbir şeyi kırmadan, bozmadan dikkatli ve özenli bir değişim…
Arka bahçedeki zeytin ağacının en üst dalında ötüp duran adını bilmediğim küçük gri-sarı kuşun hepimizden önce fark ettiği bir festival…
Yine kuşlar… Yine çiçekler…
Gülümseyin dostlar…
Siz de bir yürüyüşe çıkın, temiz havayı ciğerlerinize çekin. Asla umutsuz olmayın.
Kötülük ne yaparsa yapsın, o şahane, vefalı misafiri yine gönderdi bize Allah çok şükür…
Deniz Hakeri